Τρίτη 5 Ιουλίου 2016

ΤΟ ΨΑΘΙΝΟ ΚΑΠΕΛΟ


Έτσι εκείνο το βράδυ που σχεδόν  κοιμόμουν αλλά δεν μπορούσα  γιατί κρύωνα κ μετά ζεσταινόμουν και μετά δεν βολευόμουν και μετά σκεφτόμουν... και μετά ξεχνιόμουν... και χάζευα και με βασάνιζε η σκέψη

ότι περνάει άλλο ένα βράδυ με σκοπό να ξυπνήσω να πάω στη δουλειά , τι δουλειά; Σκατά δουλειά, εγώ ήθελα να έχω ανθοπωλείο η ένα μικρο ατμοσφαιρικό ρεστοράν λίγο γαλλικό η λίγο 
ιταλικό με μικρά στρογγυλά τραπέζια και μια γκαρσόνα μικρή καλλιτέχνιδα να ανυπομονεί να βγάλει την ποδιά να φύγει να ανοίγει τη πόρτα και να τρέχει έξω λες και θα ανοίξει φτερά να πετάξει ,και δυό σταθερούς θαμώνες , γέρους , ρυτιδιασμένους ,φτωχούς και ερωτευμένους που θα τους κέρναγα την αγαπημένη τους μακαρονάδα . Τέτοιο ήθελα εγώ , και μια αγάπη να χω, πολύ σφιχτή σαν αγκαλιά του κάβουρα , δεμένη σαν κουβάρι να την κυνηγάω σαν γατί να με δυσκολεύει αλλά να μ' αρέσει το παιχνίδι και όταν το πιάνω να του δίνω να καταλαβαίνει , και μια κουνιστή καρεκλά μπροστά στο τζάκι να βλέπω τηλεόραση , 
μ' αρέσει να βλέπω βλακείες στην τηλεόραση τις ευχαριστιεμαι ιδιαιτέρως είναι σαν να έχεις κατοικίδιο γυρίζεις στο σπίτι και ξέρεις ότι κάποιος σε περιμένει , ανοίγεις την τιβί και τσουπ η σειρά σου με τους ίδιους ηθοποιούς να λένε τα ίδια κ τα ίδια . Μερικές φορές νομίζω ότι δεν αλλάζουν λόγια απλά ανοιγοκλεινουν το στόμα .
    Έτσι κοιτάω και τους ανθρώπους καμιά φορά όταν μιλάνε άλλες φορές ακούω 
και κατανοώ , άλλες δεν βγάζω νόημα και κουνάω το κεφάλι, κάνω και μορφασμούς να νομίζουν ότι επ-εξεργάζομαι τα λόγια τους αλλά να σας το ορκίζομαι - κάνω και φιογκάκι - τίποτα δεν ακούω ... Μπορεί να πεινάω κ να φαντάζομαι ένα λαχταριστό φαί ζεστό να αχνίζει , η μια βόλτα , στον ήλιο - και ένα πικ νικ - πόσο αγαπώ τα πικ νικ .Πολλές φορές φαντάζομαι ότι φεύγω απ όλα, και απ όλους , αυτοί μιλάνε λένε αρλουμπες και εγώ με ένα μικρο βαλιτσάκι κ ένα 
ψάθινο καπέλο μπαίνω στο ΚΤΕΛ και πάω κάπου , 
πάω κάπου με το καπέλο μου,έχει και λουλουδάκια πάνω , το αγαπώ , έχει και ήλιο κ δέντρα και τζιτζίκια και είμαι κάθε μέρα χαρούμενη και πάω χοροπηδώντας και δεν είμαι 27 είμαι λίγο, πολύ λίγο , δεν ξέρω πόσο , αλλά είμαι πολύ , τόσο πολύ που καμιά φορά δεν με καταλαβαινουν . Είμαι κάτι σαν εκεινο το παιχνίδι που παίζαμε μικροί με το δώρο πολλές φορές τυλιγμένο και όταν σταμα-τούσε η μουσική έβγαζες ένα χαρτί ,μια ώρα γύρναγε βασανιστικά και ο τελευταίος έπαιρνε το δώρο ! Μια φορά το είχα κερδίσει κ ήταν δώρο για αγόρι - δεν είχε πλάκα - αλλά κέρδισα και ήταν το δώρο μου . Αυτό έφτανε ! Και μετά ξαφνικά επανέρχομαι στην πραγματικοτητα και ξανακοιτάω ποιον έχω απέναντι  μου , αν δεν με νοιάζει ξαναχάνομαι - και αν τον αγαπάω λέω δεν πειράζει εδώ θα κάτσω και ψάχνω να βρω το καπέλο μου , και μια δεύτερη κουνιστή καρέκλα  και μια σοκολάτα ! να μοιραστούμε να περάσει η ώρα. Έτσι περνάω τον χρόνο μου καμιά φορά , χάνομαι στο μυαλό μου , άλλες φορές πάω στην σοφίτα του και βρίσκω ξεχασμένες ωραίες αναμνήσεις .. και άλλες φορές βγαίνω στο μπαλκόνι του να πάρω αέρα .. και έχει μια θέα ! τι να σας λέω .. και όταν με χάνετε δεν σκέφτομαι κάτι σοβαρό απλά πάω βόλτες ! μην νομίζετε ! Καληνύχτα τώρα , καληνύχτα σε όλους εσάς που χάνεστε σαν εμένα , που κοιτάτε χωρίς να βλέπετε και ξυπνάτε όταν φτάσετε   ! Σας χαιρετώ , είναι ώρα για ύπνο !

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2016

ΝΕΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

      Να σας πω  τώρα γιατί αποφάσισα  βραδιάτικο να γράψω μετά από τόσο καιρό . Αφορμή ήταν ο όρεξη μου να δω Χ-FACTOR και εκεί που χάζευα αμέριμνη τον Σάκη μου φύλαγε η μοίρα να ακούσω ολόκληρο μαντράχαλο ΠΟΛΥΤΕΚΝΟ που χουν κλάψει γενιές για τις μπούκλες του να λέει " ελπιζω να πάρει πολλά λάικ η φωτογραφία ". Μπράβο Σάκη η ελπίδα πεθαίνει τελευταία -η δικιά σου- γιατί η δικιά μου αυτοκτόνησε . Δεν ξέρω αν το νιώθετε αλλά είναι ένας κόσμος ηλιθίων είναι σαν μία πόλη ζόμπι όλοι είναι μύκητες , αγενείς , εγωιστές και σκατιάριδες .









Το τελευταίο διάστημα έχω πάρει μεγάλη δόση μαλακίας, έχω δεί υπαλλήλους χωρίς δικαιώματα , "υπεύθυνους" άσχετους σε γραφείο να κατεβάζουν καντήλια σε υπαλλήλους -μπροστά σε πελάτες - και να σου γεννάτε η απορία τι στον πούτσο κάνω εδώ . Εχω δεί αφεντικά να παρακολουθούν πρωί πρωί τις κάμερες μην χάσουν κάνα ευρουλάκι , έχω δει συναδέλφους ο θεός να τους κάνει να προσπαθούν να επιβληθούν και να παίζουν νοητό μπάσκετ οταν βαριούνται με τα πτυχία σου στον σκουπιδοτενεκέ και "συναδέλφους" να φεύγουν ταξίδια αναψυχής και να αφήνουν την άλλη βάρδια να βαράει 15 ωρα λες και ζεί για να δουλεύει όχι δουλεύει για να ζεί  . Έχω δει ανθρώπους νορμάλ να "ψωνίζουν" απο τα σκουπίδια και σκουπίδια να ψωνίζονται σε μαγαζιά με ΜΟΕΤ  και ΒELVEDERE - τρομάρα τους . Η γιαγιά μου αυτά τα έλεγε η μύξα κρέμεται και η ψώρα καμαρώνει . Καμιά μέρα θα ανοίξω το FACEBOOK και θα έχει μετονομαστεί σε ΚΟΜΠΛΕΞBOOK και θα χάσει η μάνα το παιδί .



 Το αγαπημένο μου εμετικό να ξέρετε είναι το "κακοί είμαστε " ή "τι γίνεται " και ένα πιο παλιό ,  "οχι ρε χάλια περνάμε " . ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΘΑ ΠΩ , αν ήσασταν καλοί και περνάγατε καλά δεν θα ήσασταν χωμένοι στο κινητό συνέχεια . Δεν θα δειχνόσασταν με φωτογραφίες και το εικοσάευρο στη τσέπη ολοι οι Macklemore της Ελλάδας και δεν θα γεμίζε ο κόσμος με μαυρισμένες τσιμπουκλούδες με φρύδια σφυροδρέπανα . Ηρεμήστε λίγο παραμονεύουν πολλοί Ματέι να σας φορτώσουν καμιά χειροβομβίδα την τσέπη και σας ψάχνουμε στο διάστημα - και αντε τωρα να πεις στο δικαστήριο Κύριε Δικαστή μας ζααααααλισε τα παπάρια ΝΑ ΠΟΥΜΕ. - ΗΛΕΟΣ - ΖΑΒΑΡΑΚΑΤΡΑΝΕΜΙΑ . Κοιτάω με πολύ απορία τι ανάγκες έχει ο κόσμος αυτη την εποχή για να αισθανθεί καλά -πλουσιόπεδα ολοι -πλαστικές παντού - και πουτανάκια να κατακλύζουν τον πλανήτη -ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΕΠΙΘΕΣΗ - αυτό γλυκά μου παιδιά δεν είναι ψυχολογικό κενό - φέτα Dirollo είναι .


Θα ήθελα λίγο να με λυπηθείτε και να βάλουμε λίγο μερικά πράγματα στη θέση τους . Κατ αρχήν μην μου σπάτε τα αρχίδια γιατί είναι ευαίσθητα  , έπειτα , θέλω να παραδεχτούμε οτι οι ξεκωλιάρες που γδύνονται στα μπάρ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΟΡΕΥΤΡΙΕΣ είναι στρίπερ .Οι μαλάκες με τις ΜΟΕΤ , ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΛΕΦΤΑ , όσοι έχουν δεν τα δείχνουν στο FACEBOOK . Αυτες που μοιάζουν με βίζιτες -ΣΥΝΗΘΩΣ ΕΙΝΑΙ - εν ενεργεία ή wannabe και μην ξεχνάτε αυτα τα ξέκωλα ρούχα που φοράνε τα λάνσαρε οι οικογένεια Καρντάσιανς γνωστή για τον παρασιτισμό της στην κοινωνία και την ανούσια ύπαρξη της στον πλανήτη γή με αρχή της καταστροφής την κάκιστη πλαστική χοντροκώλα ΚΙΜ της γνωστής οικογενείας Ψωλοβαρώνων .Ετσι αυτά σας τα λέω για να μην νομίζετε οτι μιμείστε τπτ αριστοκράτισσες στο στύλ  .Να υπογραμμίσουμε επίσης ,  ΟΤΙ  , οι δουλειές με κακές συμπεριφορές χάνουν τους καλούς υπαλλήλους και μένουν με την χλέμπα -όμοιος στον όμοιο - γιατί μην κοιτάτε που καθόμαστε στον καναπέ όταν δεν μας αρέσει πάμε και στην πολυθρόνα άμα λάχει , γιατι μέχρι να στείλει οδηγείες ο Φίλης όλοι μεγαλώσαμε σε παλάτι - να τα λέμε και αυτά-  . Μία ακόμα αλήθεια είναι ότι με το HYUNDAI και 200.000 στην τσέπη να εχεις πρώτο τραπέζι πίστα δεν κάθεσαι . Να το ξέρετε αυτό .Δεν είμαστε εδώ Ευρώπη που πάνε τα μεγαλοστελέχη με το μετρό όσο και αν ψηφίζετε να παραμείνουμε δνε θα γίνουμε και ποτέ Ευρώπη . Και γιατι να γίνουμε ?Ολοι αυτοί βέβαια μαζί και ο φίλος μου ο  Σταύρος χώρια που δεν νιώθει τίποτα γύρω το και τα κονέ του κάνει και χλίδα περνάει -ΕΧΕΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ- που αντί για λεφτά στην τσέπη του μετρ έχει βάλει μια απόδειξη απο το ΑΤΜ και κάτσαμε μπροστά ετσι γιατί μπορουμε -έτσι γιατί δεν το καταλαβε ο μέτρ και για την εγκάρδια χειραψία με τον Αντυπα λές και μας ήξερε και απο χθές και καθώς χαιρετούσε εμάς και τα ευρώ στην τσέπη μας , μας εκλανε και λιγο   - -ΚΑΛΗΣΠΈΡΑ ΑΓΝΩΣΤΟΙ -ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΤΕ -ΠΡΟΥΤΣ - ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ.






Γενικά θυμάμαι τον παππούλη μου που έλεγε οτι είναι μισάνθρωπος και σκέφτομαι πως περνάει έτσι το πουστικο το dna από γενιά σε γενιά γιατί όσο αλλάζω του μοιάζω . Θεωρώ ότι μεγαλώνω σε μία εξαιρετικά ψεύτικη ανέλπιδη κοινωνία με τους ψευτοδιανοούμενους να περιμένουν τον καλλιτέχνη Οφορίκουε να εκθέσει , τους ψευτογυφτοπρόξενους να μην ξεμένουν ποτέ απο MB στο κινητό τους  και τους εργοδότες που νομιζουν οτι δουλέυεις για την ψυχή της μανούλας σου να κάνουν διακοπές στα με τα χρήματα σου.Κάπως έτσι το κάθε παράσιτο αναπνέει τον ελάχιστο καθαρό αέρα εις βάρος μου .

Τέλος πάντων εξαπέλυσα την κακία μου και σήμερα γιατί δεν μπορώ άλλο κλαίει και ο Σάκης που έκλεισαν οι γραμμές και δεν μπορούν τα μαλακισμένα να χρεώσουν άλλο τις γραμμές των γονιών τους . Εγώ να ξέρετε πάντως όταν είστε πολύ μαλάκες για τις αντοχές μου κλείνω τα μάτια μου και είμαι στην Σαλαμίνα που μεγάλωσα και μην νομίζετε και αυτοί Μπακαούκες είναι οχι τόσο κομπλεξικοί ακόμα  - έχουν δικά τους κόμπλεξ -τοπική κληρονομιά που λέμε - τους καθυστερεί που δεν έχει γίνει η γέφυρα μάλλον- και εκεί ζω το καλοκαίρι μου για πάντα γιατί ξέρεις τι φταίει όταν μεγαλώνεις και είσαι μαλάκας ε ? Η γεννήθηκες έτσι ή   δεν είχες ωραία παιδικά χρόνια .  ;)